25. júní 2011

  Þrátt fyrir svalan norðan næðing byrjuðum við að rýja Flögu-ærnar og sleppa þeim. Þetta jaðrar nú við dýraníðingsskap í þessari kuldatíð. En hvað skal gera, ærnar orðnar friðlausar að sleppa úr prísundinni til að komast í sumarhagana og svo spáir í engu batnandi veðurfari, að minnsta kosti 10 næstu dagana.
  Myndin er frá rúningnum í dag. Næst á myndinni eru þær frænkur Margrét og Guðrún Margrét að rýja og svo er það Sarah að rýja móru (sú kanadíska sem kom í gær) og stúlkan í gula stakknum fyrir utan réttina kom við hjá okkur eftir að hún hafði klyfið Dranga alein í dag. Hún hvaðst ver pólsk og vera í heimsókn á Íslandi núna. Okkur leist nú ekki meira en svo á þegar hún lagði í hann á Dranga í morgun, þoka niður í miðjar hlíðar og hún allsendis ókunnug hér. En hún hafði það af og gekk bara vel, það létti nú líka til þegar á daginn leið og hreinsaði þokuna alveg upp á topp.

    24. júní 2011

  Fyrir um það bil mánuði var haft samband við Sigrúnu frá svo kölluðu Snorraverkefni til að vita hvort hún væri til í að taka á móti frænku sinni frá Kanada. Við tókum vel í það og í dag sóttum við hana á Akureyrarflugvöll. Hún heitir Sarah Painter og er 27 ára hjúkrunarfræðingur búsett í Winnipeg. Hún er mjög hress og glöð og líst vel á sig á Íslandi.

  Hér eru þær frænkurnar Sigrún og Sarah, komnar í sveitina og fer vel á með þeim og Gríma er glöð með félagsskapinn













  Og hér er Sarah búin að fá tengingu við Internetið og kann því vel, komin innst inn í Tröllaskagann. En langalangamma hennar Ágústína Helga flutti einmitt úr Tröllaskaganum vestnverðum, frá Hólum í Hjaltadal, til Kanada aldamótaárið 1900.
   









    Ég læt hér fylgja með hluta af því sem okkur var sent um Snorraverkefnið.

 

Almennt um verkefnið:

Á hverju sumri tekur Snorraverkefnið á móti 12-16 strákum og stelpum af íslenskum ættum frá Kanada og Bandaríkjunum. Verkefnið er samstarfsverkefni Norræna félagsins á Íslandi og Þjóðræknisfélags Íslendinga. Dvöl þeirra er 6 vikur í hvert sinn og skiptist í þrjá hluta: Tveggja vikna tungumála- og menningardagskrá í Reykjavík, þriggja vikna dvöl hjá fjölskyldu og starfsþjálfun á því svæði sem farið er til og að lokum vikuferð um landið

 

Snorraverkefnið hefur verið árvisst verkefni í boði fyrir ungt fólk af íslenskum ættum frá Kanada og Bandaríkjunum frá sumrinu 1999. Verkefnið er hvatning til ungra Vestur-Íslendinga um að varðveita og rækta íslenskan menningar- og þjóðararf sinn í fjölþjóðlegu samfélagi Kanada og Bandaríkja Norður-Ameríku, efla samskiptin við Ísland og Íslendinga og styrkja tengslin við önnur íslensk samfélög utan Íslands.

 

Nú í júní kemur hingað til lands þrettándi hópurinn en þá munu alls 182 einstaklingar hafa tekið þátt frá upphafi. Allir þátttakendur í Snorraverkefninu hingað til hafa lýst yfir ánægju sinni með verkefnið. Samkvæmt könnun sem gerð var á meðal þátttakenda í október síðastliðnum töldu 98% sig hafa fengið meira út úr dvölinni en þeir hefðu fengið með því að koma sem venjulegir ferðamenn og eru 98% enn í sambandi við íslenska ættingja sína og vini.

 

Fósturfjölskyldur af öllum gerðum:
Þið þurfið fyrst og fremst að vera hjartahlý, sveigjanleg og með áhuga á að opna heimili ykkar fyrir ættingja ykkar og leyfa honum að taka þátt í lífi og starfi fjölskyldunnar. Það er undir fjölskyldunum komið hvað þær gera fyrir nýja fjölskyldumeðliminn; fara í útleigu, útsýnisferð, heimsækja aðra ættingja, heimsækja heimaslóðir forfeðra- og mæðranna, o.s.frv.

Þótt þátttakendur hverju sinni séu afar mismunandi einstaklingar, eiga þeir það allir sameiginlegt að hafa einlægan áhuga á Íslandi og að vilja kynnast íslenskri menningu, tungumáli og fjölskyldulífi. Ekki er nauðsynlegt að vera kjarnafjölskylda, heimavinnandi, í stóru húsi, enskumælandi eða með heitan mat í öll mál. Með því að taka á móti þátttakanda lítum við svo á að fjölskyldan gerist einnig fullur þátttakandi í verkefninu. Verkefnið hefur hvatt alla þátttakendur til að taka þátt í venjulegum heimilisstörfum.

 

 

Fjölskyldu- og vinnutímabil:

Hver og einn þátttakandi fer til sinnar fjölskyldu eftir að fyrstu tveimur vikunum er lokið, eða á föstudegi. Lögð er áhersla á að dvalið sé hjá ættingjum ef þess er kostur og hefur það tekist í um 95% tilfella. Starfsþjálfun hefst svo næsta mánudag á eftir. Hún gefur tækifæri á að kynnast íslensku samfélagi og daglegu lífi Íslendinga enn betur. Þátttakendur þiggja ekki laun, en fá vasapeninga frá verkefninu. Að öðru leyti ber þátttakendum skylda til að mæta til vinnu eins og aðrir sem á vinnustaðnum eru, hringja ef forföll verða og leggja eins mikið af mörkum og mögulegt er. Þó ætti þátttakandinn ekki að taka vinnu frá öðrum. Verkefnið óskar eftir styrk frá þeim atvinnurekanda sem tekur á móti þátttakanda og eru þau framlög frádráttarbær frá skatti sem styrkur til menningarmála.

Fjölskyldan er beðin um að aðstoða sínu ungmenni að komast til vinnu fyrsta daginn og gefa aðrar leiðbeiningar ef við á.

Ef þátttakandinn er í starfsþjálfun á bóndabæ eða í fyrirtæki á vegum fjölskyldunnar er miðað við að unnið sé að hámarki 40 stundir á viku (í dagvinnu) og að frídagarnir séu tveir. Ekki er heldur gert ráð fyrir að þátttakandinn sé í fríi í slíkum aðstæðum, heldur sé hann að leggja eitthvað að mörkum.

Öll vafaatriði og/eða breytingar skulu bornar undir verkefnisstjóra.

 

    23. júní 2011

  Í kvöld er Ferðafélagið Hörgur 30 ára. Það var stofnað í Baugaseli í Barkárdal á Jómsmessunótt 1981. Síðan þá hefur það verið árviss viðburður að koma saman í Baugaseli á þessu kvöldi. Þar hafa verið sagðar sögur, lesin ljóð, sungið, farið í allskonar leiki og að sjálfsögðu höfð nestisstund. Þátttaka í þessum skemmtunum hefur nokkuð farið eftir bæði veðri og hvort helgi er framundan. Fæst hefur verið um fjörutíu manns en þegar flest var, var það rösklega 300.
  Ég hef farið í Baugasel á allar þessar Jónsmessuhátíðir fram að þessu og þá jafnan nokkru áður en samkoman hefur átt að byrja til að líta eftir að allt væri þar í lagi og til draga fána að hún. Þess má og geta að ég mun vera sá eini, sem hef mætt í Baugasel í öll skiptin fram að þessu. En í kvöld fór ég ekki, er búinn að vera eitthvað slappur undanfarið, trúlega afleiðingar af erfiðu vori, þannig að ég ákvað að best væri að sitja heima að þessu sinni.
  Hörg óska ég innilega til hamingju með afmælið og vona að þeir sem leggja leið sína í Baugasel í kvöld, eigi þar ánægjulega stund eins og jafnan áður.  

    22. júní 2011

  Í kvöld var hér fjallskilanefndarfundur. Helgi á Syðri-Bægisá gat ekki mætt og því vorum við bara fjórir á fundinum að þessi sinni. Aðalefni fundarins var að ákveða hvenær göngur skuli fara fram á komandi hausti. Um það var gerð eftirfarandi bókun:

" Ákveðið var að höfðu samráði við fjallskilastjóra nágrannasveitarfélaga að 1. göngur í Hörgársveit verða  frá miðvikudeginum 7. september til sunnudagsins 11. september og að seinni göngur verði viku síðar."

    

    15. júní 2011

  Þá hefur skaflinn loks tekið upp úr Kinninni. Það er tæpum mánuði síðar en í fyrra. 
Þann 18. maí í fyrra setti ég inn smá klausu um Berghúsin og Kinnina, sem ég ætla ekki að endurtaka, en hana ná sjá hér









    13. júní 2011

  Í morgun báru tvær síðustu ærnar, það eru nú liðnir allmargir dagar síðan næsta ær á undan þeim bar.
  Er þá lokið sauðburðinum að þessu sinni. Þetta er búið að vera mjög erfið törn, enda hefur nú staðið yfir eitthvert lengsta kuldakast, sem staðið hefur á sauðburði og sér ekki fyrir endann á því enn. Það voru góðir nokkrir dagar fyrst í maí, en síðan er búin að vera nánast stöðug norðan og norðaustan átt. Oft á tíðum nístingsköld og nokkuð úrkomusöm og hefur í þó nokkur skipti gránað hér, en þó aldrei sett niður snjó að ráði. 
  Það er ljóst að þetta vor er búið að ganga nærri okkur sauðfjárbændum, einkum á norðaustanverðu landinu og vafasamt að við bíðum þess bætur, allavega við sem erum komnir af léttasta skeiði. Ýmsir hafa þó látið það frá sér fara í fjölmiðlum, að bændur séu undir svona tíðarfar búnir og kunni að takast á við það og það án teljandi afleiðinga. Þar tala þeir, sem hvorki hafa vit né kunnáttu.
  Sannleikurinn er sá að gríðarlegt álag, bæði líkamlegt og andlegt, án nokkurrar hvíldar í margar vikur mun skilja eftir sig afleiðingar, sem mörgum bændum mun reynast erfitt að vinna sig út úr. Við allt þetta bætist svo verulegt fjárhagslegt tjón. 
    
  Það sem vekur nokkra athygli er að þrátt fyrir þennan stöðuga kulda, þá er orðið nokkuð vel gróið.
  Þar mun einkum vera tvennt sem  veldur: Annað er það að mjög lítill klaki var í jörðu eftir veturinn, en hitt eru hlýju dagarnir fyrst í maí, sem gerði það að verkum að gróður fór af stað og þá potast hann áfram þrátt fyrir kuldann.





    11. júní 2011

  Þá er nú komið að því að sleppa dekurdýrunum mínum, forystukindunum. Hér eru þau komin upp á vagninn og að sjálfsögðu var ekki verið að blanda öðru fé þar saman við...











...og hér er búið að sleppa þeim ofan við Flögu. Háleit gamla frelsinu fegin, en Lipurtá og Öðlingur svolítið ráðvillt, vita varla hvort þau eru að koma eða fara.












  Hér hefur svo Háleit tekið af skarið og lagt af stað til að kanna sumarhagana og hin fylgja með.
  Háleit er 10 vetra og undan henni komu tveir forystuhrútar í vor, undan Grím á Þúfnavöllum, þeir eru því albræður Öðlings. Lipurtá er veturgömul forystuær frá Sandfellshaga. Restina rekur Harða, hún er ekki af forystukyni, er bara dekurrófa.
  Það er vonandi að þau hafi það gott í frelsi fjallasalarins í sumar og gleymi því ekki að þau eru dekurdýrin mín.

 

  Veður var með skásta móti í dag, sól en að vanda norðan næðinur. Gluggaveður.
  Bjartviðrið notuðu piltar af höfuðborgarsvæðinu til að klýfa Dranga. Fyrst komu tveir og nokkru síðar þrír þannig að þetta voru tveir leiðangrar, sem báðir komust á toppinn í dag. Þeir sögðu þær fréttir, þegar niður kom að kassinn sem er upp á Dranga og geymir gestabók fyrir þá sem upp fara, hafi fokið opinn og gestabókin því farin út í veður og vind. Skaði það því þar hafa glatast heimildir um þá sem hafa á Dranga farið á undanförnum árum.
      

    7. júní 2011

  Þokkalegt veður var í dag allavega eftir því, sem maður á að venjast á þessu vori. Það var sól annað slagið og verandi úti ef kyrrt var, en annað slagið náði heimsskautablásturinn sér á skrið og þá var nú ósköp lítið sumarlegt að vera úti.
Áfram reynir maður nú samt að þoka vorverkunum, sem snúast nú ennþá nánast eingöngu um að koma fénu sem minnst sködduðu af vorhretum fram á græn grös.
  Við rákum lambær í Nýjabæ og á myndinni eru þær mágkonur Ásgerður og Sigrún kampakátar eftir velheppnaðan rekstur þangað.

  Það voru líka fluttir tveir vagnar af lambám í Flögu og hér eru þeir Tómas og Gestur búnir að hleypa niður af vagninum og eru að bíða eftir að ærnar lembgi sig.












    6. júní 2011

  Skyldi Ísland eitthvað hafa hrokkið til á hnettinum? Manni dettur það að minnsta kosti í hug. Það er kominn 6. júní og í nótt var frost, sem er nú svo sem ekkert einsdæmi á þessum árstíma. En hitt er alveg ótrúlegt að loftkuldinn sé svo óskaplegur að klaki, sem myndaðist við læk í rúmlega 100m fjarlægð frá íbúðarhúsinu í frostinu í nótt, skyldi ekki bráðna í dag þrátt fyrir talsverðar sólarglennur, sem náðu að vísu ekki að skína á þennan stað fyrr en undir kvöld.
Ég held nú bara að við hljótum að hafa færst verulega nær norðurpólnum.
Hvernig gæti þetta annars gerst? Komið langleiðina fram að sumarsólstöðum.


  Vegurinn hérna í dalnum var orðinn mjög holóttur, enda hefur hann ekki verið heflaður síðan í fyrra vor. Í dag var eitthvað bætt úr því, þegar borið var ofan í hann (sumstaðar) unnið efni og svo vökvað og heflað. 









  
    5. júní 2011

  Í dag gafst loks tími til að hefja áburðardreifingu, ekki gafst þó langur tími til þessu því áður en varði var kominn norðan strekkingur með kalsarigningu og síðar éljum, þannig að það má segja að þessi fyrstu áburðarkorn hafi bæði rignt og snjóað niður.
  Eins og sjá má á myndinni eru smá kalskellur eftir veturinn, hvergi þó til verulegs tjóns.






    4. júní 2011

  Nú þegar burðurinn er nánast búinn, er ágætt að setjast niður á kvöldin og færa afrakstur sauðburðarins til bókar, meðan öll atvik eru í fersku minni.
Hér er Gestur að færa inn í fjárbókina sína.










    
    3. júní 2011

  Þrátt fyrir mikið plássleysi í fjáhúsunum undanfarið, hefur ekki hvarflað að mér að láta dekurdýrin mín út, þau Öðling og Lipurtá, þótt til geldkinda teljist þetta vorið.
Þau eru veturgömul og eru hreinræktaðar forystukindur, mjög mannelsk einkum Öðlingur og elska að láta klóra sér og kjassa, einnig finnst þeim ekki amalegt að fá kjarnfóðurköggla úr lófa eigandans.
Það léttir lundina að líta upp frá sauðburðaramstrinu og dekra við þessa ferfættu vini.




Og hér hafa þeir Gestur og Tómas Leonard brugðið á leik í fjárhúsgarðanum og Harða, sem er þriðja dekurdýrið, fylgist spennt með. Hún er ekki forystukind, en er samt ofdekruð.











    2. júní 2011

  Í dag var vestan belgingur og aðeins hlýrra en verið hefur.
  Við fengum aukalið í dag: Anton, Sólveigu og Tómas Leonard. Það var því gripið tækifærið og Flögu-ærnar reknar norður í hólfin fyrir norðan Leyninginn og lokaðar þar. Síðan var farið með tvo vagna af lambám út á Flögutún til að létta á hér heima.
  Enn eru allmargar lambær inni, enda hefur veðrið ekki boðið upp á að setja út nýlega bornar ær.